Danssolo voor Circus Colourfull City, Nijmegen
2 en 3 september 2006 – Choreografe Paula Walta maakte in opdracht van het Nimweegs Wijktheater en
Circus Colourfull City een scène in een theater-en-route in een flat in de wijk Dukenburg.
In deze flat kwam het publiek als het ware ‘op bezoek’ bij
verschillende wijkbewoners met hun levensverhaal in spel, zang en dans. Paula Walta werkte samen met Enisa
Halilovic, eens ballerina, daarna een vluchtelinge uit Sarajevo, nu woonachtig in Nederland, in Dukenburg,
Nijmegen. Uitgangspunt van de scène, was een prachtige foto van Enisa, waarop ze als ballerina op
spitzen staat, voor een verwoest Sarajevo… Deze foto stond destijds (na 2 jaar oorlog) in de
Independent.
Als het publiek de kale flat binnenkomt, ziet het de was hangen door de hele flat. De bewoonster komt binnen
en gaat de was afhalen, terwijl muziek uit de radio schalt. Ineens klinkt een Bosnisch lied, de vrouw blijft
staan… Zacht zingt ze mee en laat zich, in dans, meenemen naar haar herinneringen. Steeds komt ze tot
bezinning om haar was af te halen, want, zoals ze zelf zegt: “Ik heb het hier toch goed?” Alleen
als alle was bijna weg is, laat ze zich even gaan… Op het laatste laken zien we de foto van destijds
afgebeeld.
En ook dit laken haalt ze af…
Paula Walta:’ Behalve dat dit een aangrijpende, ontroerende scène is geworden, was het proces om tot deze dans te komen ook zeer ingrijpend voor Enisa. Lang wist ik niet of ze het aandurfde om dit te laten zien. Wat ons bond, was de passie voor de dans. Door die herkenning was ze bereid haar herinneringen en de confrontatie met haar lichaam aan te gaan. Het is niet niks om na 10 jaar niet dansen, weer op te treden voor publiek, wetend dat je het niveau dat je ooit had als klassiek ballerina, nooit meer zult halen. Voeg daarbij de herinneringen aan Sarajevo, aan familie en vrienden, aangeraakt door de prachtige Bosnische muziek en zang, en de lading is duidelijk. Gelukkig heeft Enisa durven geloven dat ze deze lading en intentie over kon brengen, en dat dit iets was dat ze als 20-jarige nooit had kunnen laten zien. Het was een bijzondere ervaring voor iedereen die dit heeft meegemaakt.’
Zie ook: recensie in de Gelderlander van 4 september 2006
Regie: Jolanda de Groot
Dans: Enisa Halilovic
Choreografie: Paula Walta
Tekst: Marian van Hoof
Organisatie: Circus Colourfull City, i.s.m. het Nimweegs Wijktheater, Nijmegen
Presentatie Sleuteljurk
1 en 2 oktober 2006 – Een performance door de
binnenstad van Arnhem.
In 2006 maakte Pieter van de Pol een bijzonder kunstwerk, geïnspireerd op het sprookje en de
voorstelling ‘Blauwbaard’. (In 2006 maakte Beeldend Danstheater Telder de voorstelling ‘Blauwbaard’-zie
‘Producties’-) In dit sprookje is een sleutelrol weggelegd voor een sleutel…
De despotische Blauwbaard gaat op reis en laat zijn derde vrouw achter in zijn burcht. Zij heeft in een mandje de sleutels van alle kamers. Zij mag alle sleutels gebruiken, behalve het kleinste sleuteltje… Dit is de sleutel van het bovenste kamertje in de toren. Als zij haar nieuwsgierigheid niet kan weerstaan, opent ze dit torenkamertje… En vindt de stoffelijke resten van haar twee voorgangsters, de eerdere vrouwen van Blauwbaard… Uiteindelijk wordt ze gered door haar broers.
Intrigerend deze hoofdrol voor een sleutel. Pieter van de Pol maakt een vrouwengewaad, puur van sleutels.
Glinsterend en betoverend, bevallig en koninklijk, maar toch een gevangenis in zilver en goud…
Er zijn duizenden sleutels ingezameld, van heel nieuw tot heel oud. Talloze mensen en instellingen hebben
oude sleutels ingeleverd. Van deze sleutels heeft Pieter van de Pol een wonderlijk schone collage gemaakt,
een tapijt van sleutels, een kleed in de vorm van een jurk.
Deze jurk is nu nog te bewonderen bij de entree van Nemev, de sleutelfabrikant.
Beeld en foto’s: Pieter van de Pol
Foto’s: Hans van den Bosch